Instrukcja przy wybielaniu zębów metodą wybielania nocnego.

Otrzymali Państwo zestaw do profesjonalnego wybielania zębów. Proszę sprawdzić swoje opakowanie środka wybielającego. Ma to na celu stwierdzenie, że opakowanie zawiera wszystko co jest potrzebne do stosowania:

1. Indywidualnie sporządzone szyny wraz z pojemnikiem ochronnym
2. strzykawki z żelem.

Proszę dokładnie przestrzegać wskazówek stosowania preparatu!

1. Warianty stosowania:
• Stosujcie Państwo środek wybielający w czasie snu, przez okres co najmniej 4 godzin nocy. Jeżeli stosowanie środka wybielającego w czasie snu stwarza problemy to używajcie Państwo preparatu w ciągu dnia, jednak nie dłużej niż 4-6 godzin. Kombinowane stosowanie, dzienno-nocne, przyśpiesza wyniki, jednak odstęp pomiędzy tymi zabiegami musi wynosić przynajmniej 2 godziny.
2. Wskazówki postępowania:
• Przed przystąpieniem do wybielania należy dokładnie umyć zęby,
• następnie należy odkręcić nasadkę ochronną strzykawki i założyć końcówkę miksującą na strzykawkę,
• nałożyć na przednią ściankę każdej przegrody szyny wybielającej jedną małą kroplę preparatu,
• włożyć szyny zębowe do ust
• nadmiar żelu można usunąć chusteczką higieniczną lub suchą szczoteczką.
• Przy wkładaniu trzeba upewnić się, czy szyny są prawidłowo osadzone. Duża ilość preparatu wypływająca spod szyny świadczy o tym, że nałożono za dużo żelu. Następnym razem proszę nałożyć go mniej. Jeżeli natomiast zaistnieją pęcherzyki powietrza w preparacie wybielającym, oznacza to, że następnym razem krople żelu wybielającego wyciskane do szyny powinny być nieco większe.
• Po zakończeniu każdego zabiegu zęby należy umyć pastą z fluorem, a szynę należy przepłukać bieżącą letnią wodą i włożyć do specjalnego pudełeczka.
3. Co należy wykonywać zawsze:
• O ile preparat wybielający jest dłuższy czas nie używany, to powinno się go przechować w miejscu chłodnym i suchym.
• W czasie stosowania preparatu należy wystrzegać się spożywania owoców cytrusowych, soków owocowych i leków przeciwko nadkwasocie żołądka. Substancje te zmieniają zawartość kwasu w ślinie i mogą doprowadzić do zaburzeń lub wydłużenia procesu wybielania.
• W czasie stosowania preparatu zalecane jest zaniechanie używania tytoniu, kawy, coca-coli, czerwonego wina. Te silnie barwiące substancje mogą opóźnić proces wybielania i zmniejszyć jego efekt.
• Zwracać uwagę na staranną pielęgnację jamy ustnej.
4. Czego nie powinno się nigdy czynić:
• Preparat wybielający nie powinien być stosowany przez kobiety ciężarne i karmiące, gdyż nie prowadzono badań co do ewentualnych działań ubocznych nadtlenku karbamidu na rozwijający się organizm.
• Nie używa się jednocześnie innych środków do wybielania zębów.
• Nie powinno się pić i spożywać posiłków gdy są założone szyny nazębne.
5. Dla osiągnięcia lepszych efektów:
• Stosowanie środków wybielających w miarę możliwości nie powinno być przerywane. Jeżeli zdarzy się, że wypadnie jedna lub dwie noce, to czas stosowania należy odpowiednio wydłużyć.
• W czasie używania wybielaczy zębowych może ujawnić się wzmożona wrażliwość zębów na zimno i ciepło. Jeżeli zostanie stwierdzona bardzo wzmożona czułość zębów, dziąseł, warg lub gardła proszę przerwijcie Państwo stosowanie preparatu i zwróćcie się do swojego dentysty. W zasadzie dolegliwości znikają po 1-3 dniach licząc od chwili przerwania używania preparatu, ale w razie ogromnego, wręcz nie do wytrzymania, nasilenia się tej dolegliwości powinno być zastosowane postępowanie specjalne.
• Jeżeli szyny uwierają dziąsła poproście o korektę,
• po zakończeniu zabiegu Wasze zęby będą zauważalnie bielsze a ostateczna biel ustali się w ciągu 2 tygodni po zakończeniu zabiegu. Zęby wybielone będą zawsze jaśniejsze niż poprzednio. W zasadzie zabieg nie wymaga powtórzenia. Jednak jeżeli zauważycie Państwo po jakimś czasie lekkie przyciemnienie zębów możecie Państwo zabieg powtórzyć po 6-12 miesiącach, zakładając szyny z preparatem na jedną, dwie czy trzy noce.

WAŻNE: O ile wystąpią jakieś niejasności lub problemy, należy skontaktować się z lekarzem!

Instrukcje dla Pacjenta po zabiegu zdejmowania kamienia i wygładzania korzeni (kiretażu zamkniętego).

Oto kilka porad, które podniosą Państwa komfort i pomogą odnieść maksimum korzyści z zabiegu periodontologicznego:

1. Wrażliwość tkanek, którą Pan/Pani odczuwa jest tu normalna. Ażeby zredukować ją i wspomóc gojenie, co dwie do trzech godzin proszę płukać usta ciepłym roztworem soli: ½ łyżeczki soli rozpuszczone w 120 ml wody.
2. Przez 12 godzin unikaj: szczotkowania i nitkowania obszaru poddanego zabiegowi. Jednak po upływie 12 godzin jest bardzo ważne, aby podjąć dokładne mycie szczoteczką. Proszę zachować tu ostrożność i używać szczoteczki tylko o miękkim włosiu. Szczoteczkę można zwilżać w ciepłej wodzie, jeżeli tkanki są bardzo tkliwe.
3. Można zażyć Tylenol, Ibuprofen lub inny lek przeciwbólowy.
4. W procesie gojenia się niezbędna jest wysoce odżywcza dieta. Proszę unikać pokarmów, które wymagają nadmiernego żucia, jak też pokarmów kleistych, chrupkich czy szorstkich.
5. Nadwrażliwość zębów jest tu też zjawiskiem normalnym. Można zastosować pastę znoszącą nadwrażliwość , przynoszącą ulgę w takich stanach.
6. Dwa - trzy dni po zabiegu można zacząć delikatnie masować czystymi palcami obszary poddane zabiegowi. To wzmaga krążenie krwi i przyspiesza gojenie.

Proszę też skontaktować się z lekarzem, gdyby wystąpiło przedłużone krwawienie czy jakiekolwiek inne problemy w procesie gojenia. Sugestie te dopomogą w odniesieniu najlepszych korzyści z zabiegu.

Obecnie wiele zębów "skazanych" na usunięcie da się wyleczyć. Zamiast wyrwać - próbuj leczyć! Skuteczność leczenia kanałowego jest wysoka. To procedura sprawdzona i bezpieczna (pod warunkiem przestrzegania odpowiedniej dokładności i czystości procedur). To również postępowanie tańsze i mniej inwazyjne niż usunięcie uszkodzonego zęba i zastąpienie go mostem protetycznym, bądź wykonanie implantu.

W trudnych sytuacjach skuteczność leczenia kanałowego wspiera chirurgia stomatologiczna. Prawdą jest fakt, że leczenie kanałowe zęba to procedura czasochłonna (leczenie endodontyczne zęba trzonowego trwa przeciętnie 90 minut), wymagająca ponadprzeciętnych umiejętności operatora oraz bogatego instrumentarium.

Leczenie kanałowe to dobra inwestycja w swoje zdrowie!

Endodoncja to główna dziedzina stomatologii. Problemy endodontyczne są w 90% powodem bólu zębów. Zarówno tych ostrych, bardzo silnych, jak i tych przewlekłych, ćmiących, ciągnących się tygodniami i miesiącami. Powodem są bakterie, które najczęściej prze ubytek próchniczy dostały się do miazgi zębowej nazywanej potocznie nerwem, gdyż jest tak bogato unerwiona i delikatna. Niewielkie jej rozdrażnienie powoduje wielki ból.

Dlaczego my, dentyści, "trujemy zęby" ?

Przede wszystkim cierpiącego pacjenta musimy skutecznie znieczulić. Dopiero wtedy możliwe jest dokładne oczyszczenie ubytku próchnicznego, szerokie otwarcie zęba i usunięcie najbardziej zakażonej części nerwu. Użycie para formaldehydu (trucizny) nie zawsze jest konieczne. Takie postępowanie stosujemy głównie, kiedy brakuje czasu na profesjonalne przeprowadzenie leczenia kanałowego, ale eliminuje ono też ból występujący po wizycie.

A dalej?

Na pierwszej albo kolejnej wizycie odbywa się zasadnicze leczenie kanałowe. Można je zakończyć od razu na pierwszej wizycie, lecz zwykle brakuje czasu - pacjent z bólem jest dla nas najczęściej pacjentem dodatkowym, przyjmowanym w trybie nagłym. Priorytetem jest ulga w cierpieniu - zasadnicze leczenie kanałowe odsuwamy wtedy w czasie.

Ile czasu musi upłynąć pomiędzy wizytami?

Obecnie najczęściej nie ma to żadnego znaczenia - umawiamy wizyty w dogodnym terminie. Nawet następnego dnia.

Co to jest zgorzel zęba?

Zgorzel miazgi zęba to stan, w którym dochodzi do rozpadu gnilnego obumarłej miazgi zęba. Miazga zęba może obumrzeć w wyniku ostrego zakażenia, przewlekłego lub urazu (po uderzeniu - dotyczy raczej przednich zębów). W jamie ustnej znajduje się bardzo dużo bakterii - martwa tkanka staje się dobrą pożywką dla bakterii beztlenowych. To one odpowiadają za charakterystyczny nieprzyjemny zapach zepsutego zęba. Póki proces toczy się wewnątrz zęba poza fetorem nie daje żadnych sygnałów. Czasami objawy są bardzo dyskretne, jak ćmienie, czy bóle przy zmianie pogody. Mogą na tym etapie powstawać zmiany zapalne niszczące kość. Zdarzają się również zmiany torbielowate o tak znacznych rozmiarach, że konieczne jest leczenie operacyjne na oddziale chirurgii szczękowej. Te powstają jednak latami i nie jest możliwe, aby taki kłopot pojawił się jeżeli pacjent regularnie poddaje się badaniu stomatologicznemu.

Peridontopatie , bo tak nazywamy choroby przyzębia, popoluarnie nazywane paradontozą, dotykają milionów ludzi. Mogą rozpoczynać się już w młodym wieku i nie leczone powodują utratę większej liczby zębów, niż jakiekolwiek inne przyczyny. We wczesnych stadiach choroby przyzębia są spokojnie przebiegającymi infekcjami. Dlatego w większości przypadków nie wiemy o ich istnieniu, ponieważ ich objawy występują już przy znacznym stopniu zaawansowania.

Ogólne informacje o chorobach przyzębia: objawach, przyczynach oraz sposobach uchronienia się przed tym schorzeniem, jak również ograniczenia jego następstw.

1. Każdy ząb składa się z korony oraz jednego lub kilku korzeni. Normalnie w jamie ustnej widoczna jest jedynie korona; korzeń zakotwicza ząb w kości. Dziąsła są specjalnym rodzajem skóry, która otacza zęba, podtrzymując je, i pokrywa kość. Każdy przedni ząb ma jeden korzeń. Zęby boczne mają jeden, dwa lub trzy korzenie.
2. Zapalenie dziąseł jest powierzchownym zakażeniem, które ogranicza się do tkanki dziąsła i nie wpływa jeszcze na poniżej umiejscowioną kość. Zazwyczaj dziąsła wyglądają jeszcze normalnie, chociaż mogą pojawiać się takie objawy jak: zaczerwienienie, obrzęk, krwawienie przy szczotkowaniu oraz nieprzyjemny zapach.
3. Kiedy stan zapalny przenosi się z dziąsła na przyległą kość, określamy to właśnie jako zapalenie przyzębia. Na tym etapie następuje już utrata kości podpierającej ząb. Rozróżniamy kilka rodzajów schorzeń przyzębia; niektóre z nich są bardzo agresywne.
4. Jeśli taka infekcja nie jest leczona, może doprowadzić do utraty zęba. W niektórych przypadkach dziąsła są czerwone i spuchnięte, ale również inne objawy mogą sygnalizować rozwój choroby. Oto one:
   
   • pomiędzy zębami zaczynają się pojawiać przestrzenie
   • rozchwianie jednego lub więcej zębów świadczące o znacznej utracie kości
     
   • cofające się dziąsła - następuje obkurczanie się dziąsła i obnażanie części korzenia. Ząb wygląda na znacznie dłuższy. Cofanie się dziąseł nie jest normalnym zjawiskiem w żadnym wieku
     
   • słabe bóle, swędzenie oraz inne objawy dyskomfortu.
5. Choroby przyzębia są prawie zawsze bezbolesne i tylko niekiedy można zauważyć zmiany we wstępnych stadiach choroby. Jest zatem bardzo prawdopodobne, że nie zauważymy obrzęku lub nie zwrócimy uwagi na przypadkowe krwawienie podczas szczotkowania. Faktem jest jednak, że cztery z pięciu osób - niezależnie od wieku - może nie wiedzieć o już rozwijającym się schorzeniu. Dlatego takie osoby tracą więcej zębów z powodu chorób przyzębia niż z innych powodów.
   
   Dobra wiadomość: Większości chorób przyzębia można zapobiegać albo, gdy już się zaczęły, można je leczyć. Tym skuteczniej, im wcześniej podejmie się terapię!
   
   
6. Płytka nazębna jest główną przyczyną zakażenia przyzębia.
   Każdego dnia tworzy się niezauważalna błona przylegająca do zęba. Nazywana jest płytką nazębną. Jest to stale narastająca masa chorobotwórcza, wywołana działaniem bakterii i innych produktów przemiany materii. Płytka wzrasta zarówno na zębach, jak i przenika w dół do szczeliny między dziąsłem a zębem. Kiedy następuje utrata kości otaczającej ząb, szczelina pogłębia się i wówczas nazywamy ją kieszonką. Płytka występująca już w dużych ilościach staje się widoczna; można wyczuć ją językiem jako brudną warstwę na zębie.
   
   Bakterie płytki nazębnej produkują toksyny (trucizny), które niszczą dziąsła oraz przyległą kość. PŁYTKA STAJE SIĘ KAMIENIEM. Jeżeli codziennie - poprzez szczotkowanie i używanie nitki do zębów - nie usuwamy całkowicie płytki, tworzy się kamień nazębny. Jest to kamienna warstwa o pobruzdowanej, szorstkiej powierzchni.
   
   Pozostawiona płytka nazębna przekształca się w kamień już w ciągu jednego dnia!
   
   Kamień, który utworzył się powyżej dziąseł jest widoczny. Są to brązowawe lub czarne złogi wokół szyjek zębów. Największe jednak zniszczenia powoduje ukryty kamień poddziąsłowy. Kamień nazębny poważnie utrudnia profilaktykę chorób przyzębia. Nowa płytka gromadzi się każdego dnia na porowatych powierzchniach kamienia w taki sposób, że ani szczotkowaniem, czy nitkowaniem, ani żadną inną domową metodą nie można go usunąć. Należy więc pamiętać o systematycznym usuwaniu płytki nitką i szczotką. Nie pozwólmy, aby pozostawała ona na naszych zębach, bo to nieuchronnie prowadzi do rozwoju choroby.

 

Podsumowując:


- MOŻESZ usunąć płytkę z zębów.


- NIE MOŻESZ samodzielnie usunąć kamienia czy płytki poniżej brzegu dziąseł.

 

7. Toksyny płytki niszczą kość.
   Toksyny produkowane przez bakterie w płytce nie tylko infekują dziąsła, ale również niszczą przyległą kość wspierającą zęby. Gdy trwa infekcja dziąseł, równocześnie postępuje niszczenie kości. Uwaga: w początkowych stadiach choroby procesy niszczenia kości przebiegają bez jakichkolwiek objawów! Kiedy dochodzi do utraty znacznej części podtrzymującej kości, ząb staje się ruchomy na tyle, że albo wypada, albo musi być usunięty.
8. Odporność lub podatność na choroby przyzębia.
   Bardzo niewiele osób jest całkowicie odpornych na choroby przyzębia. Zasadniczo można mówić o podatności prawie każdego na ten typ schorzenia. Jednakże, w różnych okresach życia człowiek ma różną odporność na choroby przyzębia. Na przykład, odporność osoby przez całe lata może być normalna. Potem zmniejsza się i niespodziewanie ujawnia się choroba. Wraz ze stomatologiem można spowolnić lub zatrzymać ten proces. Ważne jest to, że odpowiednio wcześnie rozpoczęte leczenie zapobiega utracie zębów lub zdecydowanie ją opóźnia.
9. Bądźmy przezorni.
   Samemu nie można prawidłowo zdiagnozować schorzenia przyzębia. Choroba rozpoczyna się najczęściej od tylnych zębów, gdzie dostęp, na przykład przy szczotkowaniu, jest utrudniony. Poza tym choroby przyzębia przebiegają na ogół bezboleśnie. Nie ma zwykle ostrzegającego efektu "różowej szczoteczki" (krwawienie).
10. Jeśli nawet nigdy nie miałeś ubytków próchnicowych, a Twoja jama ustna nie wykazywała żadnych objawów chorobowych, regularnie poddawaj się badaniu stomatologicznemu. Stomatolog może wcześnie rozpoznać chorobę, gdy leczy się ją najłatwiej i najtaniej. Wczesne rozpoznanie jest możliwe tylko przy użyciu instrumentu zwanego paradontometrem. Może on wykryć chorobę na długo przed ujawnieniem jej na zdjęciu radiologicznym. Przy pomocy paradontometru stomatolog może delikatnie zbadać ukryte kieszonki. W bardziej zawansowanych przypadkach lekarz potrzebuje kompletu zdjęć rtg do postawienia diagnozy oraz planowania leczenia.
11. Specjalista paradontologii.
    Jeśli masz chorobę przyzębia, która nie ustępuje w trakcie rutynowego leczenia, lub jeśli stopień zaawansowania schorzenia jest znaczny, konieczna jest wizyta u specjalisty - paradontologa. To on troszczy się o dziąsła i otaczającą kość. Paradontolog ma za sobą lata dodatkowego szkolenia i doświadczenia, które pozwalają mu na użycie specjalnych technik, by leczyć trudniejsze lub bardziej zaawansowane choroby przyzębia.

ZAPAMIĘTAJ:

- Choroby przyzębia są zakażeniami.

Główną przyczyną tych chorób jest płytka nazębna, lepka kolonia żyjących bakterii. Jeśli płytka pozostaje na zębach, formuje kamień, którego nie możemy usunąć w domowych warunkach.


Miliony ludzi cierpią z powodu różnych schorzeń przyzębia, większość jednak nie zdaje sobie sprawy z tego problemu.


Choroby przyzębia dzielimy na:

a. Zapalenie dziąseł;

b. Zapalenie przyzębia.

Jest to infekcja, która dociera do wspierającej ząb kości.


Odwiedzaj lekarza stomatologa regularnie, nawet jeśli sądzisz, że nic się nie dzieje.

 

12. Proces rozwoju choroby przyzębia, aż do utraty zębów.
    Tylko profesjonalista może zdiagnozować chorobę we wcześniejszych jej etapach - kiedy jest najłatwiej i najtaniej ją leczyć. Z powodu schorzeń przyzębia można stracić nawet wszystkie zęby. Może temu zapobiec tylko systematyczne leczenie.

    Najpierw przyjrzyjmy się pewnym ważnym związkom pomiędzy zębami, dziąsłami a kością. Wiele tysięcy włókien, nazywanych włóknami ozębnej bierze swój początek na powierzchni korzenia zęba i biegnie do dziąseł oraz otaczającej kości. Włókna wchodzące do dziąsła, wciągają je do ścisłego kołnierza wokół szyjek zębów. Duża masa włókien biegnących od korzenia do kości przyczepia ząb do kości. Niektórzy błędnie sądzą, że zęby tkwią w dziąśle. Tak nie jest - zęby tkwią w kości. Dziąsła są jedynie ochronnym pokryciem kości.

    W zdrowej jamie ustnej dziąsła utrzymują zęby - podobnie jak ściśle przylegające kołnierzyki - aby ochronić kość przed inwazją bakterii oraz resztek jedzenia. Mówiąc prościej: dziąsła chronią kość, a kość utrzymuje zęby.

    Włókna biegnące od korzenia do dziąseł przyciągają dziąsła bardzo ściśle do korony. Pomiędzy dziąsłami a zębem znajduje się mała szczelina, która nie jest widoczna po otwarciu ust. Ta przestrzeń nazywa się szczeliną dziąsłową (lub rowkiem) albo kieszonką dziąsłową. Głębokość właśnie tej szczeliny ma zasadnicze znaczenie. Paradontometr umieszczony delikatnie na dnie szczeliny dziąsłowej mierzy jej głębokość. Dalsze zagłębianie się instrumentu ogranicza przyczep dziąsłowy. Wielkość normalnej szczeliny dziąsłowej wynosi od 1 do 3 mm.
    

    Umownie wyróżnia się tu aż pięć etapów rozwoju choroby przyzębia. W rzeczywistości jest to proces o stale narastającym zaawansowaniu. Etapy te opiszemy poniżej.
    

    • Etap pierwszy: Zapalenie dziąseł
      
      Płytka nazębna spowodowała infekcję. Zapalenie uszkadza włókna przyzębne, które utrzymują dziąsło ściśle wokół zębów. Umożliwia to wniknięcie płytki głębiej do szczeliny dziąsłowej, gdzie następuje rozwój choroby. Dzięki leczeniu i starannej higienie osobistej w domu dziąsła mogą jeszcze powrócić do zdrowia.
      Objawy zapalenia to głównie krwawienie, zmiana zabarwienia dziąsła, utrata napięcia dziąsła i ból przy szczotkowaniu.
      
      
    • Etap drugi: Wczesne zapalenie przyzębia (wczesna utrata kości)
      
      Jeżeli w dalszym ciągu płytka nazębna drażni dziąsła, powoduje schodzenie przyczepu dziąsłowego w dół, wzdłuż korzenia. To "pełzanie" przyczepu pogłębia szczelinę dziąsłową. Szczelinę głębszą niż 3 mm nazywamy kieszonką. Kieszonki są bardzo trudne do utrzymania w czystości. Staje się to wręcz niemożliwe, gdy uformuje się w nich kamień. Toksyny z płytki w kieszonce, zniszczyły również przylegającą kość. Jest to jeszcze ten moment, kiedy leczenie plus utrzymanie higieny mogą spowolnić lub zatrzymać postęp choroby.
      
      
    • Etap trzeci: Umiarkowane zapalenie przyzębia (umiarkowana utrata kości)
      
      Trwająca infekcja powoduje utratę aż do 1/3 kości podtrzymującej ząb, gdy przyczep dziąsłowy się obniżył. Głębokość kieszonek patologicznych waha się od 5 do 6 mm. I na tym etapie profesjonalne leczenie i dobra pielęgnacja domowa mogą zatrzymać rozwój choroby.
      
      
    • Etap czwarty: Poważne zapalenie przyzębia (zaawansowana utrata kości)
      
      Utracona została połowa kości utrzymującej ząb, a kieszonki są zwykle głębsze niż 6 mm. Brzeg dziąsła obniżył się w dół korzenia. To obnażenie (recesja) dziąseł eksponuje część korzenia i sprawia wrażenie, że ząb staje się dłuższy. Nawet w tym zaawansowanym etapie choroby przyzębia specjalistyczne leczenie i właściwa domowa pielęgnacja mogą pomóc w znaczący sposób. W niektórych przypadkach możliwe jest przywrócenie utraconej kości przy użyciu zaawansowanych technik chirurgicznych. Współczesna stomatologia dysponuje już metodami reparacji i regeneracji utraconych tkanek przyzębia.
      
      Są to zabiegi tzw. kiretażu zamkniętego lub otwartego oraz zabiegi sterowanej regeneracji tkanek GTR lub GBR (Guided Tissue Regeneration or Giuded Bone Regeneration). W gabinecie używamy do tego biomateriałów naturalnych i syntetycznych (Biooss, Biogide, Cerasorb), a także przeszczepy kości i dziąsła oraz białko matrycy szkliwa pochodzenia naturalnego (Emdogain). Możesz poprosić o specjalne broszury na temat tych zabiegów i materiałów.
      
      Czasami jednak w przebiegu choroby mogą występować bardzo mylące sytuacje. Poziom przyczepu dziąsłowego jest na tej samej wysokości, co w etapie czwartym ale dziąsło jest tak powiększone, że wciąż przykrywa korzeń. Tymczasem proces chorobowy postępuje prawie normalnie i wydaje się, że wszystko jest w porządku.
    
    
    • Etap piąty: Rezultaty nieleczonej choroby
      Teraz jest zbyt późno na jakiekolwiek leczenie. Pozostała niewystarczająca ilość kości, a zapalenie otacza całkowicie wierzchołek korzenia. Ząb jest bardzo rozchwiany. Jeżeli stomatolog nie usunie zęba, może on w końcu sam wypaść.

    
    WYCIĄGNIJ WNIOSKI:
    
    - Płytka nazębna produkuje toksyny, które wywołują choroby przyzębia.
    - Jeśli choroba nie jest leczona, może spowodować utratę kości.
    - Jeśli choroba przyzębia zniszczy wystarczającą część utrzymującej ząb kości, ząb może być utracony.
    - Choroba przyzębia nie rozwinie się, jeżeli: właściwie szczotkujesz i używasz nitki, by usunąć płytkę; regularnie poddajesz się badaniu przyzębia, włączając pomiar szczeliny dziąsłowej; poddajesz się koniecznemu leczeniu.

    W jaki sposób paradontolog, przy współpracy z pacjentem, może profesjonalnie leczyć chorobę przyzębia, by zmniejszyć możliwość utraty zębów?
    
    Leczenie wymaga:
    
    - Osobistej higieny jamy ustnej.
    - Profesjonalnego usuwania płytki i kamienia.
    - Profesjonalnej oceny kontaktów pomiędzy zębami (zgryzu).
    - Profesjonalnej terapii podtrzymującej wyniki leczenia.
    - Zabiegów biregeneracyjnych.

    Co musimy zrobić?
    
    Jedną z najważniejszych rzeczy jest to, by przy pomocy stomatologa lub higienistki nauczyć się właściwego szczotkowania zębów oraz używania nici dentystycznych. Wbrew pozorom niewiele dorosłych osób to potrafi. Nitka usuwa płytkę z przestrzeni pomiędzy zębami, a więc tam, gdzie nie może dotrzeć szczoteczka. Jeśli szczotkujesz bez nitkowania, wykonujesz tylko połowę zadania.

    Higiena wymaga również bardzo często - zamiast stosowania nitek - używania specjalnych szczoteczek międzyzębowych. Ich wyboru trzeba dokonać w konsultacji ze stomatologiem lub higienistką stomatologiczną. Stosuje się również irygatory wodne, które oczyszczają kieszonki dziąsłowe oraz masują dziąsła.

13. Profesjonalna ocena "zgryzu"
    Właściwy, zharmonizowany zgryz, czyli kontakty międzyzębowe (gdy zęby spotykają się równomiernie podczas zwarcia) jest ważny z wielu powodów, lecz może mieć szczególne znaczenie w czasie leczenia chorób przyzębia. Przeciążenie zęba zbyt dużym naciskiem przy istniejącej chorobie może przyspieszać utratę kości. Stomatolog musi zbadać w jaki sposób górne zęby kontaktują się z dolnymi ("zgryz"), by zobaczyć, czy siły żucia są równomiernie rozłożone na wszystkich zębach.
    Jeśli zagryzasz jednymi zębami mocniej niż innymi, lekarz może odpowiednio skorygować powierzchnie żujące, by wszystkie zęby kontaktowały się równomiernie.
14. Profesjonalne utrzymanie
    Choroby przyzębia występują bardzo często. Pacjenci powinni regularnie uczęszczać na kontrole stomatologiczne, by wystarczająco wcześnie uchwycić nawroty choroby, zanim pojawią się niewidoczne uszkodzenia. Pacjenci z chorobą przyzębia powinni robić przeglądy, którym towarzyszy, co trzy miesiące, profesjonalne oczyszczanie zębów. Takie przeglądy, które uchwycą chorobę we wczesnym stadium, uchronią przed cierpieniem, pozwolą zaoszczędzić pieniądze i w najlepszy sposób stworzą szansę ochrony zębów przed ich utratą.

Wnioski:

Zapobieganie i leczenie chorób przyzębia wymaga stałej współpracy ze stomatologiem (lub paradontologiem). Oni usuną płytkę i kamień. Sprawdzą jakie czynniki przyczyniają się do postępu choroby, na przykład wadliwe wypełnienia, korony protetyczne, czy zły zgryz. Ocenią również prawidłowość stosowanej techniki szczotkowania i nitkowania; otoczą regularną opieką po wstępnym leczeniu choroby przyzębia. Profesjonalna opieka to jedynie połowa walki w zapobieganiu czy leczeniu. Zasadnicza druga część zależy od Państwa: codziennie szczotkuj i nitkuj zęby.

 

Powtórzmy:

 

Mimo choroby przyzębia można zachować własne zęby do końca życia. Jest jednak jeden warunek: systematyczna dbałość o utrzymanie właściwej higieny jamy ustnej.

Postępowanie po ekstrakcji zęba; instrukcje odnośnie higieny w domu.

Ważne jest szczególne dbanie w jamie ustnej o miejsce, gdzie przeprowadzony został zabieg usunięcia zęba. Proszę postępować zgodnie z poniższymi zaleceniami:

1. Zagryzać gazik przez 30 minut (pół godziny), ażeby zatamować jakiekolwiek krwawienie. Jeżeli krwawienie utrzymuje się, wymienić gazik i kontynuować uciskanie.
2. Przez co najmniej 24 godziny: nie palić, nie pić przez słomkę/rurkę, nie pić alkoholu, napojów gazowanych ani napojów gorących, nie wydmuchiwać nosa, nie spluwać nadmiernie, nie płukać obficie ust - nawet po wymyciu zębów, nie zażywać Polopiryny i Aspiryny.
   
   Każda z tych czynności może spowodować przemieszczenie się z "gniazda" naturalnego skrzepu powstającego w miejscu zabiegu, powodując w takim przypadku zjawisko "suchego zębodołu" i wystąpienie niepotrzebnego bólu.
   
   
3. Zachowywać dietę miękką przez resztę dnia - pokarmy jak ciepła zupa, lody, koktajle mleczne (proszę pamiętać: żadnych słomek/rurek) itp.
4. Jeżeli ból, dyskomfort czy krwawienie utrzymuje się albo pogarsza, należy skontaktować się z lekarzem.
5. Jeżeli zostały zalecone jakieś leki, proszę je przyjmować zgodnie z instrukcjami. Jeżeli posiada się w domu leki przeciwbólowe, można je stosować zgodnie z zaleceniami.

Jeżeli wynikną jakieś problemy albo pytania, proszę skontaktować się z lekarzem.

Korona tymczasowa ma służyć jedynie na okres wykonywania dla Państwa korony docelowej.

• Kolor:
  
  Kolor plastikowej korony tymczasowej nie przypomina w żaden sposób korony ostatecznej (docelowej).
  
  
• Kształt i wielkość:
  
  Korony tymczasowe są wykonywane indywidualnie dla każdego pacjenta, ale w żaden sposób nie będą przypominać korony porcelanowej, która już z pewnością jest wykonywana specjalnie dla Państwa.
  
  
• Nadwrażliwość zęba:
  
  Państwa korona tymczasowa pomoże zapobiegać nadwrażliwości oszlifowanego zęba. Nie pasuje ona jednak w ustach tak, jak będzie to w przypadku korony końcowej, mogą więc Państwo zauważyć nadwrażliwość na ciepło, zimno czy słodycze - odczucia, jakich nie będziecie mieć, kiedy Wasza wykonana na specjalne zamówienie korona docelowa będzie na miejscu.

 

Oto kilka innych rzeczy, które powinniście Państwo wiedzieć o swojej koronie tymczasowej.

1. Cement tymczasowy wymaga około 30 minut (pół godziny) na zestalenie się. Proszę nie spożywać pokarmów przez ten czas.
   
2. Pewne pokarmy będą się kleić do korony tymczasowej. Dlatego powstrzymać się od gumy do żucia czy innych słodyczy bądź pokarmów mogących przyklejać się do korny – albo nawet ją ściągać.
   
3. Korony tymczasowe nie są wytrzymałe. Czasami mogą pęknąć lub ulec rozłamaniu bądź spaść. Gdyby przytrafiło się to Państwu, proszę skontaktować się z nami niezwłocznie, przynieść ze sobą koronę (albo jej odłamki), a my ją ponownie osadzimy albo wymienimy i osadzimy. Gdyby nie mieli Państwo możliwości skontaktowania się z nami, proszę udać się po prostu do apteki i nabyć Fixodent lub Protefix. Osadźcie koronę tymczasową na Fixodent lub Protefix, który ją zabezpieczy na miejscu do czasu, kiedy będziecie mogli się z nami skontaktować.
   
4. Proszę nie trzymać korony tymczasowej poza jamą ustną. Bez korony tymczasowej zęby Państwa mogą ulec przemieszczeniu, a wówczas korona docelowa może nie pasować!

- Proszę nie szczotkować ani nie nitkować zbyt energicznie wokół korony tymczasowej.

- Proszę pamiętać, że ważne jest utrzymanie tego obszaru w czystości ale przy zachowaniu ostrożności.

Drodzy rodzice i opiekunowie!

Co zrobić, aby dziecko nie bało się stomatologa?

Podstawowa zasada jest dość prosta - nie bać się samemu! Dzieci są bardzo inteligentne i często rozumieją więcej, niż się nam, dorosłym zdaje i bezbłędnie wyczuwają nasze nastroje. Dlatego tak łatwo mogą się "zarazić" naszym lękiem.

Nie wolno używać w obecności dziecka zdań o tym, że na przykład wybieramy się do dentysty, ale się strasznie boimy. A jeśli decydujemy się na wizytę w gabinecie dopiero po kilku nieprzespanych z bólu nocach, to oczywiste, że słowo "dentysta" będzie się kojarzyło dziecku ze strachem i cierpieniem.

Jeżeli dbamy o zęby, a regularne wizyty kontrolne traktujemy jako coś oczywistego, po prostu element higieny osobistej, to dziecko także będzie tak postępować.

Oczywiście nie żyjemy na bezludnej wyspie. Mamy ograniczony wpływ na to, co mówią naszemu dziecku inni, ale pilnujmy, aby nie było straszone dentystą. Chrońmy je przed wszystkimi mrożącymi krew w żyłach horrorami stomatologicznymi, którymi tak lubią dzielić się z nami znajomi. Niech w świadomości naszego dziecka dentysta będzie lekarzem, który pomaga i robi wszystko, żeby zęby były zdrowe i nie bolały.

Wizyty adpatacyjne (Ten pierwszy raz)

Do pierwszej wizyty w gabinecie przygotowujemy dziecko właściwie dużo wcześniej, choć nie zawsze nawet zdajemy sobie z tego sprawę. Robimy to wtedy, gdy tłumaczymy, po co się czyści ząbki, kiedy uczymy malucha je szczotkować, a także (to ważne!) sprawdzamy, czy są dobrze umyte. Do stomatologa powinni Państwo iść na wizytę kontrolną zanim jeszcze zacznie dziać się coś niedobrego, aby dziecko mogło spokojnie oswoić się z gabinetem.
Umawiając się na wizytę, prosimy wybrać taką porę dnia, w której Wasz maluch ma zazwyczaj najlepszy humor - nie jest śpiący ani zmęczony.
Dziecko jest bacznym obserwatorem, dlatego też zalecamy, aby maluch uczestniczył w wizytach stomatologicznych rodziców lub osób, do których ma zaufanie. Dziecko obserwując leczenie stomatologiczne mamy w końcu stwierdzi: "jeśli mamie się nic nie dzieje, to mi też nic nie będzie".

Na czym polegają wizyty adpatacyjne?

Demonstrujemy dziecku instrumenty i aparaturę. Dziecko może pojeździć na fotelu, pobawić się ssakami, pomanipulować przyciskami konsoli i zaznajomić się ze wszystkim co go interesuje, oczywiście pod okiem naszego personelu. Następnie symulujemy zabiegi stomatologiczne, najczęściej dmuchając turbiną najpierw w rączkę potem w ząbki, wykonujemy na niby znieczulenie komputerowe, a także wykonujemy lakierowanie zębów lakierem fluorowym. Po wizycie mały pacjent dostanie od lekarza nagrodę - coś na pamiątkę.

 

Uzbroić się w cierpliwość.

Najczęściej jedna wizyta adaptacyjna wystarczy, ale w przypadku zrażonego dziecka nie spodziewajmy się, że już za pierwszym razem usiądzie ono na fotel i da sobie zajrzeć do buzi. Cierpliwości! Jeśli nie za pierwszym razem, to za trzecim, a może za piątym. Tak czy inaczej, warto poczekać. Ta cierpliwość na początku będzie procentowała w przyszłości. Nie ma powodu, aby nagradzać dziecko potem dziecko w domu specjalnymi prezentami. Jeśli za pierwszym razem kupimy Barbie, co będziemy musieli kupić za dziesiątym?

 

Mówić, nie mówić?

O wszystkim, co będzie się działo u dentysty, będziemy dziecko uprzedzać. Czynności nasze da się nazwać w sposób dla malucha zrozumiały. Bądźmy rozsądni! Termin "uszczelnianie bruzd w zębach trzonowych" brzmi wprost przerażająco. Lepiej powiedzieć: "podmuchamy na ząbek wiaterkiem, potem posmarujemy go niebieską galaretką, puścimy do buzi niebieskiego zajączka i sprzątniemy buzię takim śmiesznym odkurzaczem". Jeśli dziecko będą czekały przykre zabiegi, to musi o tym ono wiedzieć. Powiedzenie "to nic nie boli", jeśli właśnie owszem, boli całkiem mocno, sprawi, że ból wyda się maluchowi dotkliwszy, a także zachwieje zaufaniem dziecka do tego, co mówią dorośli.

Lepiej jednak o bólu nie mówić zbyt dużo, gdyż wydaje się nam, że mamy znieczulenie na wszystko - czyszczenie niewielkich ubytków w mlecznych ząbkach jest nieprzyjemne mimo znieczulenia, bo dziecko odczuwa wibracje, ale raczej nie boli. Warto natomiast zadbać, żeby po zabiegu mądrego i dzielnego pacjenta czekała jakaś miła perspektywa, w zależności od pory roku i upodobań. Na przykład wyprawa na nieznany i ciekawy plac zabaw, oglądanie zwierzątek w sklepie zoologicznym czy odwiedziny u ulubionej cioci. My oczywiście również nagrodzimy Wasze dziecko drobnym upominkiem.

 

Pokolenie wolne od próchnicy!

Aby zapewnić naszym dzieciom zdrowe i piękne uzębienie należy otoczyć je opieką od najmłodszych lat, oraz systematycznie kontynuować opiekę przez dzieciństwo i młodość.

 

Proponujemy:

1. Fluoryzację kontaktową poprzez lakierowanie lub piankowanie zębów specjalnymi preparatami fluorowymi. Dzięki tym zabiegom powodujemy zwiększenie twardości szkliwa a tym samym uodpornienie go na czynniki zewnętrzne, mechaniczne oraz zwiększamy odporność szkliwa na próchnicę. Tą drogą możemy osiągnąć redukcję próchnicy do 70 %. Zabiegi te zaleca się u wszystkich dzieci niezależnie od ich stanu ogólnego, czy też stężenia fluorków w powietrzu i optymalnego stężenia fluoru w wodzie pitnej. Zabiegi te wykonuje się 4 razy w roku a podczas leczenia stałym aparatem ortodontycznym co 2 miesiące.
   
2. Tabletki fluorowe według zaleceń WHO.
   
3. Opieka higienistki, dobór szczoteczek i pasty. Dodatkowe zalecenia higieniczne i porady dietetyczne.
   
4. Lakowanie zębów mlecznych i stałych. Lakowanie zębów jest sprawdzoną metodą zapobiegania próchnicy. Lakowanie polega na wypełnieniu bruzd zębowych lakiem w celu zapobiegnięcia zalegania w nich resztek pokarmowych. Lakuje się zęby zdrowe - bez próchnicy (zęby trzonowe i przetrzonowe stałe i trzonowe mleczne). Skuteczność tej metody to nawet 90 % redukcji próchnicy.
   
5. Lakowanie poszerzone wykonuje się w zębach z bardzo powierzchniowymi, pojedynczymi ogniskami próchnicy w bruździe. Po opracowaniu miniubytku wypełnia się go materiałem kompozytowym.